Równo 3 lata po tym jak jesienią 2010 roku inspektorzy Sanepidu zamykali kolejne sklepy z tzw. dopalaczami, dziś znów możemy usłyszeć o przypadkach zatruć tymi substancjami. 23-letni wówczas, Dawid Bratko, okrzyknięty przez bezmyślnych dziennikarzy mianem Króla Dopalaczy, dziś pewnie prowadzi dalej swój interes, tyle tylko, że pewnie bardziej subtelnie i w większym ukryciu. W internecie bez większego problemu znaleźć można kilka stron oferujących te substancje i gwarantujących dyskretną przesyłkę zamówionego towaru pod wskazany adres. Całe to zamieszanie z dopalaczami przypadające na przełom 2010 i 2011 roku określić można jednym zdaniem: był temat - media trąbiły (wymyślając sobie przy okazji głupawe pseudonimy) a politycy prześcigali się w zapewnieniach jak to ostro i stanowczą będą walczyć z tym zagrożeniem. Przypomnijmy chociażby słowa premiera Tuska: „W walce z dopalaczami, jak będzie trzeba, będziemy działać na granicy prawa” [wp.pl, dostęp 20.10.2013].
I co panowie politycy zwalczyliście już to zagrożenie o nazwie dopalacze? Kolejna walka z wiatrakami i wydawanie publicznych pieniędzy... Znów wszczęte będą śledztwa, aby sprawdzić co zawiera dany produkt trzeba będzie wykonać ekspertyzy, badania no i oczywiście wszystkim tym ludziom zaangażowanym w walkę z dopalaczami zapłacić pensję za ich pracę. Szkoda tylko, że z naszych podatków. Są, to się wydaje. Będziemy mieli kikla tygodni wrzawy w mediach oraz ciężkiej pracy prokuratury i sądów, być może, że ktoś nawet zostanie skazany, a potem sprawa znów przycichnie na kilka lat. Osoby zajmujące się sprzedażą zejdą do większego podziemia - wszystko będzie toczyło się jednak dalej po staremu.
Panie Tusk, skoro jest pan tak bardzo zdeterminowany do walki z dopalaczami, to może koszty tej walki pokrywałby pan z prywatnych środków? Nie po raz pierwszy politykom trudno zrozumieć, że walka z pewnymi zjawiskami nigdy nie przyniesie sukcesu i dopóki jakiś człowiek swoim działaniem nie wyrządza krzywdy innemu, to nie powinien być przez nikogo ścigany ani pociągany do jakiejkolwiek odpowiedzialności. Tak naprawdę jedynymi winnymi są tutaj osoby, które spożyły te środki, bo przecież nikt nikogo do ich zażywania nie zmuszał.
No cóż, ale jeśli nadarza się okazja pojawić się przed kamerami i popisać się swoją troską o społeczeństwo, to kto by z niej nie skorzystał? Szkoda tylko, że nasze społeczeństwo jest nadal na tyle głupie, że daje się nabierać na taką fałszywą troskę i nie rozumie jak naprawdę powinien być ten „problem” załatwiony. Wystarczyłoby bowiem, wprowadzić przepis, który zabraniałby darmowego leczenia w publicznej służbie zdrowia osób, które zatruły się niejako na własne życzenie. Narkotyki twarde czy miękkie, dopalacze, substancje kolekcjonerskie - nieważne jak je nazwiemy: jeśli je zażyłeś, to leczysz się na swój koszt. Oczywiście pewnie wtedy nikt do ich zażywania by się nie przyznawał i należałoby wydać pieniądze na przeprowadzenie testów, co tak naprawdę zaszkodziło danemu delikwentowi. Jednak jeśli okazałoby się, że świadomie zażył on jedną z tych, wtedy już dozwolonych substancji, to również koszty przeprowadzenia takiego badania, pokrywałby z własnej kieszeni.
